RCU วันที่สี่ มันต้องมีอะไรดีๆ บ้างล่ะน้า

วันศุกร์แล้ว…

จบคอร์ส Young Talent ที่เรียนมาเป็นเดือนแล้ว…

เป็นไปตามที่คาด Project ไม่เสร็จ คงต้องนัดกันมาทำก่อน present วันที่ 20 สิงหา…

ดีเหมือนกัน จะได้เจอเพื่อนๆ อีก

หายไปนานๆ กลัวห่างเหิน

…

วันนี้บริษัทมีกีฬาสี …เริ่มสี่โมงครึ่ง

แต่กว่าจะทำงานก็เสร็จเอา หกโมงกว่า

แวะไปดูหน่อย เห็นน้องๆ สนุกสนานกัน ก็ ดีใจ

ไปวันนี้เล่นอะไรกับเค้าไม่ได้หรอก เพราะหลังยังไม่หายปวดดี

ทะลึ่งไปเล่นอะไรซนๆ เดี๋ยวได้เดี๋ยงกลับมาอีก

สี่สาวชั้นสี่ เต้น เป็น เชียร์หรีด เห็นแล้วยังขนลุกไม่หาย

โดยเฉพาะน้องมะเหมี่ยว…ของเค้าแรงจริงๆ

…

มาศิริราช จนจะเป็นกิจวัตรประจำวัน ทำเหมือนบ้านอยู่แถวนี้

มาถึงต้องปลุกพ่อมาดูอาการหน่อย

ไม่ต้องกลัวพ่อไม่ได้พัก เพราะ นอนทั้งวันอยู่แล้ว

เที่ยวเล่นที่ไหน ไม่ได้หรอก ยังอยู่ RCU และ ใส่เครื่องช่วยหายใจอยู่เลย

“คุณสุ” พยาบาล แสนน่ารัก บอกว่า วันนี้ อาการพ่อ ดีขึ้น

ลองคุยกับพ่อดู อ๊ะ อ๊ะ พ่อ มี response … ตอนนี้ พยักหน้าได้

ให้ลองบีบมือ…อืม ยังไม่ได้ ต้องใจเย็นหน่อย อีกหน่อยก็คงได้

ตอนคุยกับพ่อ พ่อ เบะ เบะ ปาก เหมือนจะร้องไห้ …ต้องหาเรื่องคุย

ให้พ่อร้องไห้ตอนนี้ไม่ได้ เพราะ ใส่ท่ออยู่

ถ้าสะอื้นขึ้นมา พ่อคงเจ็บมาก …

ชวนคุยไปเรื่อย คุยจนพ่อหลับ

ดีแล้วที่พ่อหลับเร็ว ไม่งั้น ลูกคงหลับแซง…

เหนือยเหลือเกินช่วงนี้ …แต่เห็นพ่อดีขึ้นอย่างนี้ก็หายเหนื่อย

พรุ่งนี้จะไปเยี่ยมใหม่…นะพ่อนะ